Ο Νίκος Σταυρίδης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους κωμικούς του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Με την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του, το νευρικό του παίξιμο και την αφοπλιστική του αμεσότητα, κατάφερε να κερδίσει μια θέση στην καρδιά του κοινού και να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην καλλιτεχνική ζωή της χώρας.
Παιδικά χρόνια και πρώτα βήματα
Γεννήθηκε στο Βαθύ της Σάμου στις 6 Απριλίου 1910. Από μικρός έδειξε κλίση στην τέχνη και πολύ σύντομα ακολούθησε τον δρόμο του θεάτρου. Το 1929 έκανε τα πρώτα του βήματα στο μουσικό θέατρο, συμμετέχοντας σε επιθεωρήσεις, οπερέτες και παραστάσεις βαριετέ. Το ταλέντο του γρήγορα τον ανέδειξε και η καριέρα του άρχισε να απογειώνεται.
Η θεατρική πορεία
Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’40 δημιούργησε δικούς του θιάσους, παρουσιάζοντας έργα σε όλη την Ελλάδα. Συνεργάστηκε με κορυφαίες προσωπικότητες της εποχής, όπως η Ρένα Βλαχοπούλου, οι αδελφές Καλουτά, η Σοφία Βέμπο, η Μαρίκα Νέζερ, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και ο Κώστας Χατζηχρήστος.
Η μεγάλη του αγάπη ήταν η επιθεώρηση, στην οποία μπορούσε να ξεδιπλώσει τον αυθορμητισμό και την αστείρευτη φαντασία του. Το κοινό τον λάτρεψε για τις εκρηκτικές του εμφανίσεις και το αστείρευτο χιούμορ του.
Η είσοδος στον κινηματογράφο
Η κινηματογραφική του πορεία ξεκίνησε το 1950 με την ταινία Έλα στο θείο του Νίκου Τσιφόρου. Από τότε μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’70 εμφανίστηκε σε πολλές κωμωδίες, αφήνοντας το προσωπικό του στίγμα.
Ανάμεσα στις ταινίες που ξεχωρίζουν είναι:
- Η ωραία των Αθηνών (1954)
- Τα κίτρινα γάντια (1960)
- Φτωχαδάκια και λεφτάδες (1960)
- Ευτυχώς τρελάθηκα (1961)
- Τρίτη και 13 (1963)
- Ο παραγυιός μου ο ραλίστας και τα Ομορφόπαιδα (1971)
Με το νευρικό του παίξιμο, τις χαρακτηριστικές του γκριμάτσες και τη μοναδική του κινησιολογία, ο Σταυρίδης έγινε ένας από τους πιο αγαπητούς κωμικούς της μεγάλης οθόνης.
Το προσωπικό του ύφος
Ο Σταυρίδης δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον ηθοποιό της εποχής του. Ήταν ο «νευρικός», ο «ανήσυχος» χαρακτήρας που έκανε το κοινό να γελά ακόμα και με μια απλή κίνηση. Ο τρόπος που τόνιζε τις λέξεις, η μοναδική του φωνή και οι εκφράσεις του προσώπου του δημιούργησαν ένα στυλ που κανείς δεν μπόρεσε να αντιγράψει.
Οι δυσκολίες και η προσωπική ζωή
Παρά την καλλιτεχνική του επιτυχία, ο Σταυρίδης πέρασε δύσκολες στιγμές στη ζωή του. Νέος ακόμη είχε επιχειρήσει να βάλει τέλος στη ζωή του, όμως το πάθος του για το θέατρο τον κράτησε όρθιο. Έζησε χωρίς οικογένεια και παιδιά, έχοντας ως μεγάλη του συντροφιά το σανίδι και το κοινό του.
Η παρακαταθήκη και το τέλος
Ο Νίκος Σταυρίδης έφυγε από τη ζωή στις 12 Δεκεμβρίου 1987, σε ηλικία 77 ετών. Άφησε πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη στο ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο. Οι ταινίες του προβάλλονται ακόμη στην τηλεόραση και σκορπούν το ίδιο γέλιο που σκόρπιζαν και τότε, αποδεικνύοντας πως το χιούμορ του ήταν διαχρονικό.
Συμπέρασμα
Ο Νίκος Σταυρίδης ήταν ένας αυθεντικός λαϊκός κωμικός. Ένας ηθοποιός που δεν χρειάστηκε μεγάλα λόγια για να κάνει το κοινό να γελάσει. Το ταλέντο του ήταν φυσικό, αβίαστο και μοναδικό. Γι’ αυτό και το όνομά του συγκαταλέγεται δίπλα στους σπουδαιότερους κωμικούς που ανέδειξε ποτέ η Ελλάδα.